Po odparciu wielkiego oblężenia Malty we wrześniu 1565 r., zakon Kawalerów Maltańskich oczekiwał kolejnego ataku ze strony osmańskiego imperium. Wielki Mistrz, Jean de la Valette, podjął decyzję o budowie od podstaw nowego miasta. Fortecy zdolnej przetrwać następne oblężenie.
Kamień węgielny został położony 28 marca 1566 r. Pierwszym ukończonym budynkiem był kościół Matki Boskiej Zwycięskiej, ufundowany jako dar wotywny za zwycięstwo nad Turkami, odniesione 8 września 1565 r.
Wzdłuż brzegów naturalnej zatoki, dziś noszącej nazwę Wielki Port, zbudowano umocnione bastiony, wśród nich ukończony w 1570 r. bastion św. Piotra i Pawła. Działa ustawione na platformach artyleryjskich mogły razić okręty na całym obszarze zatoki Wielkiego Portu.
Od strony lądu miasto zostało otoczone murem i fosą. Koncepcja urbanistyczna była prosta i na owe czasy nowoczesna. Wszystkie ulice przecinały się pod kątem prostym. Tam, gdzie występowały różnice wysokości, ułożono schody o niskich, długich stopniach. Rycerze na koniach mogli się po nich przemieszczać i walczyć. Zgodnie z ówczesną taktyką, bastiony obronne były wysunięte przed mury, aby atakujących można było ostrzeliwać z flanki.
Do Zakonu Maltańskiego wstępowali rycerze ze wszystkich krajów Europy, posługujący się różnymi językami. Dla poszczególnych grup językowych zbudowano oddzielne kwatery, określane mianem zajazdów. Na samym końcu wzniesiono Pałac Wielkiego Mistrza i koszary dla jego straży przybocznej, Regimento di Guardia.
Jean de la Valette zmarł 21 sierpnia 1568. Po jego śmierci miasto zostało nazwane La Valletta.
Spodziewane drugie oblężenie Malty nie nastąpiło, aż do 1798 r. Wówczas wyspa została zajęta przez Francuzów pod dowództwem Napoleona Bonaparte. Rycerzy zakonnych zmuszono do jej opuszczenia.
Zwiedzenie miasta La Valletta, stolicy Malty, było możliwe dzięki Malta Tourism Authority, www.visitmalta.com/en
La Valletta, 24 maja 2016 r.
tekst i zdjęcia: Robert Ostrowski
